Sinds de coronacrisis zie ik steeds meer mensen met een pup op straat. Zelf gingen we zeven jaar geleden overstag voor een rode krullenbol. Mijn vriend wilde altijd al graag een hond, maar dit was geen optie omdat hij allergisch is. Toen hij ergens las dat labradoodles een allergievriendelijke vacht hebben, was hij zo blij als een kind. Onze dochter Sophie was ook gelijk enthousiast.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet stond te springen. Ik ben opgegroeid met honden en weet hoe leuk ze zijn, maar ook wat een verplichting het is. Toch liet ik mij overhalen door hun enthousiasme en niet veel later gingen we naar een “knuffeldag” met doodles. Toen ik het grote hek opende, werd ik gelijk begroet door zo’n vrolijke krullenbol. Mijn bezwaren verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik al die schattige honden vol onvoorwaardelijke liefde zag rondhuppelen.

We schreven ons in voor een pup. Ik wilde het liefst een rode doodle, maar we besloten dat elke kleur welkom is. Een paar maanden later kregen we een telefoontje van de fokker. Zij had een nestje met tien gezonde pups en nummer tien kon van ons worden. Ik weet nog goed dat we op kraamvisite gingen. Het was superleuk om al die schattige pups te zien, maar ook spannend. We wisten namelijk nog niet welk bolletje wol met ons mee naar huis zou gaan.

Een paar weken later stuurde de fokker een foto van onze pup. Zij was superschattig, maar ik had er geen goed gevoel bij. Het voelde alsof het hondje niet goed alleen kon zijn en beter bij zijn moeder kon blijven. Ik hoopte dat ik het mis had. Helaas had mijn vriend er ook geen goed gevoel bij. Ik baalde enorm en wilde het niet geloven. Ik stuurde de foto naar een goede vriendin met de tekst: dit is onze nieuwe hond! Lief he! Ik vroeg haar bewust niet wat ze erbij voelde omdat ik bang was voor het antwoord. Ze belde mij gelijk en zonder dat ik iets gezegd had, bevestigde ze ons gevoel. Er zat niets anders op. We moesten ons gevoel volgen en de fokker bellen dat we wilden wachten tot er een ander nestje kwam.

Ik zie mijzelf nog in de keuken staan met de telefoon in mijn hand. Ik voelde mij afschuwelijk.  Mijn dochter was verdrietig. Ze vond het niet eerlijk. Iedereen is lief ongeacht hoe je eruitziet. Ze  was overtuigd dat we het mis hadden. Ik wilde net de fokker bellen toen ze mij belde met de magische woorden: “Barbara; Ik wil je graag een voorstel doen. Wij willen jullie pup graag houden omdat haar vacht zo bijzonder is. Wij zouden een rode reu uit dit nestje houden, maar willen die graag ruilen met jullie pup. Willen jullie dit?”

Er gebeuren magische dingen als je luistert naar je hart.

Author: Barbara te Boekhorst